پاڑ پاڑ سِیواں ، نِکّمی مُول نہ تِھیواں
پاݨی اوڑک پُل ہیٹھوں واہسی
پاݨی دا کوئی ہَتھ پیر نئیں ہوندا
پاݨی ہَمیشاں جِھک دو واہندے
پُتر تَھئے وݙیرے، ݙُکھ تَھئے پَریرے
پُتر ڄیٹھا، مال اوٹھا، گھر کوٹھا
پَتھر کُوں ڄَلَم نئیں لڳدی
پَٹیا پہاڑ تے نِکھتھا چُوہا،او وی مویا ہویا
پِچھاوڑے ہَنگیں وَیر نئیں لہندے
پَرائی چُت دا مولھا، کپاہُوں کُولا
پنج کَھلے پڳ جھلے سئیں پَت رکھائی
پِنڄرا تھیا پُراݨا پنچھی تھیا اُداس،جیں گھر
موجاں ماݨیاں،ٹِکݨ نہ ݙیندے رات
پنجے انڳلیں برابر نئیں ہوندیاں
پِنداں تُوں پِن تے اُٹھ گھوڑا گِھن
پہلے سال چَٹی،ݙُوجھے سال ہَٹی تے تِریجھے سال کَھٹی
پاݨی اِچ وڑنا تے چِھنڈکاں تُوں ݙرݨا
پِیو دی جُتی پُتر کُوں پُوری آوے تاں اوکوں یار سمجھو
پیٹ نہ پَـیاں روٹیاں تے سبھے ڳلاں کھوٹیاں
پِیر پُتر نہ ݙیسی،ذال تاں ناں کَھس گِھنسی
پیسہ ݙِتا روک تے کَھلا ݙِتا ٹھوک
پَـیندا ہَر کوئی اے،ٹھمکیندا کوئی کوئی اے
پھاتھی دا کیا پَھتھکݨ اے
پھڳݨ دی دِیگر تے لعنت اے