جاگدیاں دیاں کَٹیاں تے سُتیاں دے کَٹّے
جاڑا ٻال ما دا جنجال
جِتھ پیر ہووی، اُتھ خیر ہووی
ڄِنتے ݙِہدے چوپڑیاں، اُنائیں مَریندے دھروکڑیاں
ڄِتُھوں دی کھوتی، اُتھائیں وَن٘ڄ کھلوتی
جُمعے خمِیس دی جَھڑی اَٹھ ݙینہہ کَھڑی
جَن٘ج پرائی احمق نَچِن، چُتوں ننگے ویلاں گَھتن
ڄیہڑا راہ نہ وَن٘ڄݨا اُوندا پندھ کیا پُچھݨا
ڄیہڑا ٻولے اُوہو کُنڈا کھولے
ڄیہڑا سُتھݨ سِویندےٗ،نیفے دی جاء رکھویندے
ڄیہڑی کرے گِھیو، نہ کرے ما نہ پِیو
ڄیہڑے تھاں اِچ کھاندےٗ، اُسے تھاں اِچ مُتردےٗ
جی کُوں جی اے
جِیندا ہاتھی لکھ دا، مویا سوا لکھ دا
ڄَیندے گھر داݨے، اُوندے کملے ای سیاݨے
ڄَیندے ہَتھ ݙوئی، اُوندا ہَر کوئی
ڄے ڄینہاں مُنہ، اُوہو ڄہی چماٹ
ڄَٹ ڄاݨے تے وِڄوں
ڄَٹ دا ہاسا، مَروڑ گَھتے پاسا
ڄَٹ کیا ڄاݨے کچالُو کھا
ڄَم نہ مُکی تے نَک نانکاں تے
ڄَما ٻال تے اِیہو حال
ڄائے سِکھیندے آئے
ڄائے سِکھیندے آئے