اَساں کانڈھی بَݨ پَچھتائے
ـ ݙُکھاں جُنڄ ورتایا
ھَنجواں رَڄ رَڄ ویل اُڳاڑی
چَن دی چودھر ݙاݙھیاں لیکھے
رات اساݙے نانویں
سرمیاں سیتی ساول ساکَن
دھرتی دَھرم چُھڑایا
ساکُوں ساݙی اپݨی مِٹی
پکھی واس بݨایا
اَساں ݙاند وِساکھیاں والے
مارے ڳئے بے خُوندے
زور وراں دے ھَتھوں ساݙیاں
وَستیاں شہر اَمُوندھے
اَساں وی جے ھَل دی اوڑ اِچ
چا بارُود پوریندے
ساݙے تَن تے نِیل نہ ھوندے
بِرھُوں بار نہ چَیندے
ا*********************