بُولا بنیسر کِس نوں پان٘واں
ڈھولݨ کِیتم نا منظور
کِت نوں بَیناں مانگھ بݨاواں
کجلا پان٘واں سُرخی لان٘واں
یار تَتی دا وَسدا دُور
پِیت پُراݨی کملا کِیتا
عِشق اوؐلڑا لُوں لُوں سِیتا
پوون کُللڑے پَل پَل پُور
طرز نیاز اساݙی مُوڑی
قِبلہ قدمیں یار دی دُھوڑی
حُسن ازل دی چال غرُور
سینگیاں سرتیاں سیجھ وِچھاوِن
ـ ٻانہہ چُوڑیلی وَر ڳَل لان٘وِن
ھِک میں مُفت رَھی مہجُور
وادی ایمن تھل دے چارے
جِتھاں بروچل کِرھوں قطارے
کَکڑے ٹِٻڑے ھِن کوہ طُور
مُلاں مارِن سخت سَتاوِن
ـ ڳُجھڑے راز دا بھیت نہ پاون
بے وَس شودھےھِن معذور
مَلواݨے دے وعظ نہ بھاݨے
بے شک ساݙا دِین اِیمانے
اِبن العربی دا دستُور
رِیت فرید اُپَٹھڑی ساری
رَھندا صوم صلواتوں عاری
رِندی مَشرب ھِے مَشہور