اَساں سِندھ دی مَݨ دے وَسدے دھرتی واس پُراݨے
ساݙے تھل دمان تے ریخاں ٻیٹ ٻوئی لئی لاݨے
جھوکاں،بھاݨے،وَستیاں،ٹَھٹھیاں،ڳَڑھیاں ڳوٹھ اساݙے
بُتھے بُھردے قلعے ساݙے ، کَپَرچٹ اساݙے
ٹھیڑیاں ٹھل تے ٹِـٻے ٹوئے،ٹوبھے بِھٹ اساݙے
اَڄ دا پَل تاریخی پَل اے ، اَڄ دا پَل نہ رولو
اندھےخواب اَکھِیں پَئےلَہندن،ھُݨ تاں اکھِیں کھولو
اَڄ دے پَل دی پِینگھ رَساؤ،کل بیشک موجاں ماݨو
دُھر دے گُنگے دھرتی واسو،پَل دے پیر سُنڄاݨو
اَساں مِٹی وَھندے سِندھ دی،وَھَݨ خَمِیر اساݙا
ـ ٻولی مکھݨ ماکھی تے لہجہ کَھنڈ کِھیر اساݙا
پار اُروار وسیب اساݙا ھَر جا ؛دیـرا؛ ساݙا
ساݙی بَݨ بُݨیاد قدِیمی، سِندھ سویرا ساݙا
سِندھ دیاں سِیڑھاں مَوجاں،لَہراں چھولی چھولی ساݙی
سِندھ دے سارے پَندھ سلامت،ٻولی ٻولی ساݙی
سِندھ دی ساری پَٹی اپݨی،سِندھ اے رُوح دی راݨی
پَنج پاݨی نئیں راس اساکُوں ، ساݙا ھِکو پاݨی
اوپرے ھَتھ دِیاں پَنج اَنڳلیں نہ اپݨے سِر تے تاݨو
دُھر دے گُنگے دھرتی واسو،پَل دے پیر سُنڄاݨو
اساں اُوں دھرتی دے واسی،جیندا سِینہ سونا
مالا مال خَزانیں کولوں جَیندا کونا کونا
ساݙے لعل کِراچی تونڑیں بُکھ دے مُل تے وِکِن
مَݨ دے وَسدے ندی کِنارے جُھپڑی سانگے سِکِؐن
ساݙیاں نَسلاں سنداں چا کے دفتر دفتر رُلِن
پر ساݙی کہیں دستک تے،مقسُوم دے دَر نہ کُھلِن
پَل پَل دی خیرات ھِے جِیوݨ ،پَل پَل عین عذابی
ھَر کُرسی تے کھورا چہرہ،ھَر چہرہ پنجابی
پَل دے پَـرَکھ پَـرُوݨ وِچوں ھُݨ چہرہ چہرہ چھاݨو
دُھر دے گُنگے دھرتی واسو،پَل دے پیر سُنڄاݨو
پَر او شخص او قوم قبیلہ،جو ایں مَݨ تے وَسدے
ساݙے نال مُکاݨ سہیندے،ساݙے رَلؐے ھَسدے
اُوندے خواب اُوندیاں محرُومیاں ساریاں ساݙے وانگے
اُوندے نال اَساݙے رِشتے کُھوہ تے کھاݙے وانگے
اُوندے ساݙے ٻَنؐے ساںجھے سُکھ تے صدمے سانجھے
او تاں حَق شُفعے دا رکھدے مال مُقدمے سانجھے
اُوندے نال بھلا کیا جھیڑا او ھِے حق ھمسایا
لوک سیاݨے آکھ ڳئینÂ ھمسایا ما پیو ڄایا
ـ ݙُکھ سُکھ دا بھئی وال ھے ساݙا اونکوں غیر نہ ڄاݨو
دُھر دے گُنگے دھرتی واسو،پَل دے پیر سُنڄاݨو
کہیں دے نال نئیں ساݙے جھیڑے،اَساں گِھیو دےگھڑے
اَساں تاں ٻس اے چَہندوں ،کوئی ساݙے گھر نہ وَڑے
اَڄ دی رات سُہاڳ دی رات اے اَڄ ھے جاگا جنڄ دا
اَساں ݙیوݨے حق اپݨا اَڄ ، ما دھرتی دی،تھنڄ دا
وقت دی ونی سیجھ سُہیسی چوݨویں چُنی پا کے
چُپ دی چِیکُوں،مُونجھ دی میندی،سوچ سندُور سَجا کے
اَڄ دا پَل دھرتی دا دُولھا ، میل اِچ ٻَہسی آخِر
سہرے پَیسی کھارے چَڑھسی،لان٘واں لَہسی آخِر
پَن٘ویں سارے سَن٘ویں رَکھو ، پَل پلنگ اِیں واݨو
دُھر دے گُنگے دھرتی واسو،پَل دے پیر سُنڄاݨو
ساݙا ھِک سن٘ڄاپوں چہرہ،ساݙی خاص نِشانی
اَساں پہلے صِرف سرائیکی،پِچھیں پاکِستانی
میں وی شاھِد تُوں وی شاھِد،شاھِد ساری دھرتی
سوچو آخِر کیوں تھی ڳئی اے رات اندھاری دھرتی
سوچو کون اِن قاتل ساݙے،کون اِن ساݙے راکھے
اندھا راڄ رِواج اے جِتھاں،پَرہ کینویں باکھے
پَر اے راڄ رواج نئیں رھݨا ، پَرہ پُھٹسی آخِر
سِجھ سدا نئیں ڳہݨ اِچ رھݨا،ڳَہݨ توں چُھٹسی آخر
کے تئیں ساݙا خُون پَچیسی٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠کاݨو
دُھر دے گُنگے دھرتی واسو،پَل دے پیر سُنڄاݨو