کچا کوٹھا ہِے میں بارِش دی دُعا کیویں کـراں
رَڑھ وی سُکدی پئی اے،تُوں میکُوں ݙسا کیویں کـراں
ہَر کہیں مُنہہ پھیر چھوڑئے، ایں میݙا چھوڑیا نی ساتھ
آپݨے کولھوں میں غُربت کُوں جُدا کیویں کـراں
ہِے نیاݨی سِروں راݨی ، آپ وی بیمار ہاں
سِـر کڄاں اُوندا،گِھناں اپݨی دوا،کیویں کـراں
جھوپـڑی میݙی تُوں اوݙِھـر تھی تے،وَن٘ڄ چمکئے کِتھائیں
چن٘در دی ایں بےرُخی دا میں گِلہ کیویں کـراں
وین٘دیں وین٘دیں چھوڑ ݙین٘دی ہِے،جیڑھی ہَتھ راہ وِچ
اے جہی کھوٹی زن٘دگی دا آسـرا کیویں کـراں
میݙی حالت دا اندھارے رکھیا ہویا ہِے بَھـرم
آپݨے وِیران گھـر وِچ، سوجھلا کیویں کـراں
آڳئی کشتی بھن٘ور وِچ، تَݨ وی مارا ہِم مگـر
چھوڑ ڳئے پَتوار جو خُود ناخُدا،کیویں کـراں
تُوں جو سُݨدئیں میݙے درداں دی کہاݨی،میݙا ݙُکھ
ـ ڳالھ ٹوراں تاں کِتھوں میں اِبتدا کیویں کـراں
سـاہ دا پَکھی سوچ دی ٹِنگ تے خیالیں وات ہِے
میں سَـفـیـرا ایں غَـزل دی اِنتہا کیویں کـراں