کیا حال سُݨاواں دِل دا،کوئی مَحرم راز نہ مِلدا
مُنہ دُھوڑ مِٹی سِر پایٔم،سارا ننگ نمُوز ونڄایٔم
کُئی پُچھݨ نہ ویڑھے آیٔم،ھَتھوں اُلٹا عالَم کِھلدا
آیا بار بِرھوں سِر باری،لڳی ھو ھو شہر خُواری
روندئیں عُمرگُذاریٔم ساری،نہ پایٔم ݙَس منزل دا
دِل یار کِیتے کُرلاوے، تَڑپھاوے تے غم کھاوے
ـ ݙُکھ پاوے سُول نِبھاوے،اِیہو طَور تیݙے بیدِل دا
کئی سَہنس طبِیب کماوِن،سَے پُڑیاں جھول پِلاوِن
میݙے دِل دا بھیت نہ پاوِن،پووے فرق نہیں ھِک تِل دا
پُنؐوں ھوت نہ کھڑ مُکلایا،چَھݙ کلھڑی کیچ سِدھایا
سوھݨے ڄاݨ پَچھاݨ رُلایا،کُوڑا عُذر نِبھایٔم گِھل دا
سُݨ لَیلےٰ!دھانہہ پُکارے،تَیݙا مَجنوں زار نِزارے
سوھݨا یار توں٘ڑیں ھِک وارے،کَݙِیں چا پردہ محمل دا
دِل پرم نگر ݙو تانگھے،جِتھاں پینڈے سخت اڑانگے
نہ راہ فـــریـــد، نہ لانگھے،ھِے پَندھ ٻہُوں مُشکِل دا
****************************************
ـ