سَئیں فقیر نواب وَلی مُحمد لغاری ١٨٣٦ ــــــ ١٩١٦
اِنہاں دا تعلق تاجپور،سِندھ دے لغاری نواباں دے خاندان
نال ھَئی ـ چالِیھ وَرہیں دی عُمر اِچ فقیری رنگ اختیار کِیتا
شاعری تے موسیقی دا شوق ودھیک تھیا ـ وفات توں بعد
اِنہاں دے شاگِرداں تے فقیراں جنازہ یکتاراں دے ساز تے
الاپ نال کڈھا ـ تے تاجپور اِچ اُنہاں دا مقبرہ اَڄ وی محفوظ
اے ـ اُنہاں سِندھی،ہِندی،فارسی تے سرائیکی اِچ شاعری کِیتی
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
کـــــافـــی
ـ ݙیکھ اکِھیں لِکھیا لوح قلم والا،نال ماھی دے ھُݨ میں مِلیاں مِلیاں
چھوڑ میں اپݨے شاھی ٻٻاݨے ، جھوک رانجھݨ دے ڄُلیاں ڄُلیاں
پار کَھیڑاں دے مُول ناں وَیساں ، توڑے آکِھن سُون٘ہیاں ڳَلیاں ڳَلیاں
سَبھ سیالیاں غیرت والیاں ، ھِیر ھِکا میں بُھلیاں بُھلیاں
عِشق ڄِنہاں سِر مَچ مَچیندا ، سے ناں رَھِن جَھلیاں جَھلیاں
وَلـــی مُحمــــد ایں دام زُلف دے ، کَئیں قابُو کِیتیاں دِلیاں دِلیاں
بـــیـــت
آ صُورَت دِیدار ݙِکھایا ، ڄئیں وِچ غیر ناں کوئی
ـ ݙِتی عِشق مُبارک ، آکھیُس حاصل کم تِھیوئی
ـ ڄئیں ران٘جھݨ دی خاھِش تیکُوں رَب آن٘دا اِتھ سوئی
ولی مُحمد دِل کِیتا سجدہ ، چھوڑ حِجاب سَبھوئی
  Â