٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
میݙا سون٘ہݨا مِٹھڑا سائیں
شالا رَاہونی دُور بلائیں
کوئی ݙِیو ترونکا مِـہر دا
کوئی نُطق ݙینہاں دے پھیـر دا
کیوں من مُنجھا تھیندا اے
کیوں دِل سوڑا پوندا اے
جھوک دے مِٹھڑے سیک اندر
کیوں کلہیپا ہوندا اے
چار چوپھیرے لِیکے مار کے ٻـیٹھے کیوں ہیں
کیوں یار مناوݨ تُوں ݙر آندے
حال ونڈاوݨ تُوں ݙر آندے
چوکھٹ اُتوں پیر ودھاوݨ تُوں ݙر آندے
دِل دی وِسمی بھاء بھڑکاوݨ تُوں ݙر آندے
سِـیس تلی تے چاوݨ تُوں ݙر آندے
شوق ازماوݨ تُوں ݙر آندے
جے یار دے پیراں اُتے سِـر کپاوݨ حق اے
کنڄری بݨ کے اپݨے بوتے کُوں بِھرکاوݨ حق اے
کنڈیاں تے سُولاں دا چوڳا روح کُوں پاوݨ حق اے
دِل دے ٻُوہے اُتے مارے جندرے ڈھاوݨ حق اے
دِل وستی وِچ لوبھ دی برف پگھردی کیوں نہیں
خلقت تِیلا تِیلا تھیوݨ کولوں ݙردی کیوں نہیں
تھل مارُو دے میداناں وِچ
سانجھ دی ٻُوٹی پَھردی کیوں نہیں
اسماناں تے کملے دِل دی وِچھڑی ہُـوک
اَپڑدی کیوں نہیں