۔ݙَکھݨ گُھلیا تاں ٻیڑئیں دے پَکھ کُھل ڳئے۔
چِٹے بغلے،چِٹے پَکھ تے کالے پاݨی
اڄ توں کل تیں کل توں ٻے ڈیںہہ
ساوݨ بدرہ اسوں کتیں
وقت دے وہندے دریا وی
علامت بݨ ڳے
سندھ دے ہاں تے تردیاں ٻیڑیاں
لوکاں کوں پیاں پار پُچاون
یار رُساون یار مِلاوِن
۔ݙکھݨ گُھلیا تاں لما اُبھا ہِک تھی ڳئے۔
لوکی ڳاون
آ مِل! اڄ کل سانول سائیں
مُفتی رنج تھیوݨ دے ݙینہہ لنگھ ڳئے
پر توں ناں آیا
روھی وُٹھی تھئی گلزاراں
لئیاں لاݨے باغ بہاراں
میں کلہی ٻہ کانگ اُݙاراں
۔ݙکھݨ گُھلیا تاں سب ہِک تھی ڳئے
میں دریا دی مَݨ تے کھڑا، پِچھلے ویلے ڳولاں
میں سوچاں میں ہِک کلہا
ناں میں پار تے ناں اُروار
نہ ماضی ناں حال
ناں ورڈزورتھ نہ شیلے
ناں غالب نہ بھگت کبیر
ناں مومن نہ میر
نہ لندن نہ دِلی میݙی
ناں کابل قندھار،میں اُروار نہ پار
میں دریا دی مݨ تے کھڑا
پِچھلے ویلے ڳولاں
صدیاں توں میں ٹُردا راھی
راتیں ݙینہاں شام سویلے
روہ پہاڑتے جنگل ٻیلے
کوئی نَہ ہا ڄیڑھا وِچھڑئے میلے
آ چُݨوں رل یار پیلہوں پکیاں نی
میں سوچاں اے کون ہے کیندی آواز ہے
آیاں پیلہون چُݨن دے سانگے
اوڑک تھیاں فریدݨ وانگے
اے آواز تان میڈے اندروں آندی پئی ہے
مین دریا دی مݨ تے کھڑا اپݨے آپ کوں ڳولاں
۔ڈکھݨ گھلیا تین رُخ مُڑ ڳئے۔۔
میڈے اڳون سندھ پیا وہندے ۔۔
میڈا میڈے پیو دا مُحسن
ساری دھرتی دا لج پال
سارے باغ تیں جنگل ٻیلے سارے شہر دیہات
ایندے سانگے وسدے رہسن
میں سوچاں میں کلہا کائنی
چڑھدے کنوں لہندے تائیں
ساری دھرتی میڈے اندر
میں دھرتی دا پُتر
میڈے قدمیں سندھ دا پاݨی،سر فرید دا سایہ
میڈیاں جھوکاں وسدیاں رہسن
میڈیاں سوہݨیاں میڈیاں سسیاں
پیر فرید کوں ڳاندیاں رہسن
پیر فرید دےفیض دیاں نہراں
وہندیاں رہسن، وہندیاں رہسن ۔