حَسرتاں کُوں قید کرکے پہرے ݙیندا رہ ڳیاں پیار کُوں بدنام تھیوݨ توں بچیندا رہ ڳیاں پِھکی کِھل دی اوٹ دے وِچ غم لُکیندا رہ ڳیاں ایں طرح وی عِشق دی میں لَڄ رکھیندا رہ ڳیاں رات مُونجھی ݙینہہ وی مُونجھا سوچ ساری مُونجھ دی مُونجھے کاغذ دے اُتے میں غم لِکھیندا… Read More Hasrataan
اندھاری رات ہِے اوجھڑ سَفر ہِے خُدایا خَیر ، ݙاکُو راہـبـر ہِے ایں پَتھر شَہر وِچ ہِن لوک پَتھر کیویں بچسی، میݙا شیشے دا گھر ہِے میں یوسف وانگ نِت نیلام تھیواں میکوں میݙے بِھرانواں دا اَمّر ہِے میں اُوں وستی دا وسدا ہاں نِماݨاں جِتھاں ظالم سَݙِیندا مُعتبر ہِے گُناہ بَݨدےُ جیڑھے اَجـڑ دا… Read More Andhari Raat
سرائیکو ١ کَلّر شور زمیناں والے ݙیس کئی خُوشحال سونے سان٘ویں دھرتی ساݙی تے ہِـیرے دی کھاݨ ـ اَساں چھاݨوں چھاݨ ـ ٢ تُوں ہِیں وَݙے ڄَݨ دھݨ والا وسبے اپݨے ݙیکھ تروڑ جھنجھِیر غُلامی والے چُپ دے جندرے کھول ہُݨ تاں مُونہوں ٻول ـ ٣ جے تائیں ٻال نہ رووے جِیویں،ماء نئیں ݙیندی کِھیر… Read More Seraiko
اپݨےحقُوق واسطے سرکار تک ڄُلو روھی تے تھل دَمان تے اختیار تک ڄُلو کَڑیاں جُولان جیل تے کوڑے تاں کُجھ نہیں جَذبے جوان کَـر تے اُٹھو دار تک ڄُلو
مُجرم ذہن زمانے دا ہِے ، لوک ہِن اندر وَکّے مُنہہ دی لش پش دُنیا سازی ، یار سَݙاوِن پکّے اوکھے ویلے ایں لڳدے اے پل دے سُونہے کائنی ـ ٻُݙدا ݙیکھ تے لَتّاں ݙیندِن، اپݨے سَوڑے سَکّے
بُرائی جے جہِیں ہووے بُرائی مار ݙیندی اے خُدا تاں مُعاف کَر ݙیندے خُدائی مار ݙیندی اے جے نِیّت ٹھیک نہ ہووے نمازِ عِشق ناں نِیتو ـ ݙِکھاوے دی ہمیشہ پارسائی مار ݙیندی اے جفا ڄِتنی کـرے دُنیا،سَڄݨ! کِھل تے نِبھا ویسوں نہ تِھیویں بے وفا،ڄو بے وفائی مار ݙیندی اے سَڄݨ… Read More Burraee
اُݙݨ ہارے کُجھ تاں سوچو میݙے بارے کُجھ تاں سوچو میں وی کہیں دے گھر دا چندر آں ـ ݙینہہ دے تارے کُجھ تاں سوچو کَکھاں دی ہِے جُھپـڑی میݙی جھـڑ گجکارے کُجھ تاں سوچو سِجھ دا کَھـڑاں، دِیگر آ ڳئی لال اِشارے کُجھ تاں سوچو … Read More Kujh Taan Soocho
رَب شـعـر دا بھانگا بَخشیا ہِے ٻس طالب ہُݨ تاثِـیر آں پَـر بے وارث ہِے ٻولی میݙی ، ہِیں سانگُوں دِلگـیـراں اِینکُوں پنج کـروڑ عوام اَلَـیندن وَسدے پاک وطن دے میں ہِیندا حق منواوݨ سانگے بـݨیا یار سَــفِــیر آں
راوی ساکُوں رول گَھتیئا ھِے مار چَنان٘ہہ دی چھول گَھتیئا ھِے سُتلج ساݙا ویچ تے کھا ڳئین ـ ڳل ساݙے کشکول گَھتیئا ھِے
سُکھ دا کال اے پُچـھدا کوئی نئیں کِتواں سال اے پُچـھدا کوئی نئیں مُدتاں گُذریاں ،غـیر دے قبضے ساݙا مال اے، پُچـھدا کوئی نئیں