مارھا وَچھا : سیؐد غلام حَسن تائب مرحُوم

 

 روایت غلام حُر خان کنداݨی بکھر

 

وار نمبر (١) ١٩١١ء

 

افضل خان کنداݨی دا کوئی ھِے وَت مارھا وَچھا

 

لوک آکِھن کوئی وچھا نئیں اے،ھِے ریشم دا لچھا

 

افضل آکھے وَچھے کُوں بَھل داݨے داپھ تَڑَچھا

 

وَچھا مار کُݙاڑے آکھے ٻَہوں اچھا ٻہوں اچھا

 

 

داݨے کھاکھا پَلیا وَچھا آݨ کے ھویا موٹا

 

وَچھا قد دا اُچا ھِے تے افضل خان ھِے چھوٹا

 

وَچھا آکھے قد مِلا نہ تھی سنگت دا کھوٹا

 

افضل آکھے وَچھے کُوں تُوں تھولا کھا کلہوٹا

 

 

ھُݨ افضل ٻَـیہہ تجوِیز کیتی ڄو کیویں قد مِلیجے

 

ھِے صلاح ڄو مارھے کِیتے چا کوئی ہیت بݨیجے

 

کڈھ کے پوٹھی مارھے یار کُوں چَڑھ چَڑھ کے لَتڑِیجے

 

نِت نِت کوݨ چَڑھاوݨ آسی،پہلے ٻَہݨ سِکھیجے

 

 

وَل وچھے آکھیا خان میکُوں نہ بار دے ھیٹھ لَتاڑو

 

کئی ݙینہہ نال اَرام دے میکُوں خاطر نال کھلاڑو

 

وَت کَڈھ ھالی پھیر کے نالی،پِچھے کُھوہ تے چاڑو

 

چُوتھے کُوں لا بھاہ ݙِکھیساں میݙا ھاں ناں ساڑو

 

 

افضل آکھیا شوق ھِم تیکوں بندری لاوݨ کِیتے

 

تَیں تاں میہݨا ݙِتئے میکُوں قد مِلاوݨ کِیتے

 

تاھیں پالئیم اُلٹا تیکوں وَیݨ اَلاوݨ کِیتے

 

اَڳے داݨہ ھا ھُݨ لُہسیں بھون٘ہہ دے کھاوَݨ کِیتے
  

 

 

وَل افضل آکھیا وَچھے کوں میں ڳالھ کریساں صافے

 

تُوں طمعے اپݨے پیٹ دے کِیتے پیا یار مَریندیں لافے

 

جے سِدھی نِیؐت نال ریہوں تاں اے تقصِیر تاں معافے

 

وَل وچھے ھَتھ ݙاڑھی تے مارا،خان کریں اِنصافے

 

 

میں جِتساں میلہ نوتک دا ڄے رَب میݙے کوں بھاݨی

 

تھل دے کُھوہ ھِک گھنٹے وِچ کر خُشک ݙِکھیساں پاݨی

 

راوی تھل تے چَھل چَڑھیساں ٻوڑ ݙیساں ٻوئی لاݨی

 

افضل آکھیا وَچھے کُوں اے تُوں ھیں تے اُکھراݨیاݨی

 

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭